|
|
Post by Lizor on Aug 8, 2014 18:04:06 GMT 1
|
|
|
|
Post by Vuraangreg on Aug 8, 2014 21:01:52 GMT 1
West Romach
West wandelde naar het gemeentehuis. Als hij het goed begrepen had, hadden de weerwolven de vorige avond weer toegeslagen. Dit kan zo niet langer, dacht hij, als ik nu een paar jaar ouder was... Ja, hij was graag verkiesbaar geweest, maar zijn leeftijd hielp daar niet echt mee. Als hij twee jaartjes ouder was geweest, had hij misschien de burgemeester kunnen worden. Nu ja, dat gebeurde in zijn fantasie.
Eens hij bij het gemeentehuis aangekomen was, zag hij dat hij als eerste van de dorpsbewoners was aangekomen. Dat dacht hij, tenminste. Het kon zijn dat er al eerder mensen waren aangekomen, maar daar zou hij later wel achter komen. Het voordeel van de eerste zijn, was wel dat hij genoeg tijd kreeg om nog eens goed na te denken over wie er nu schuldig on zijn. Want hij had echt geen flauw idee wie er eentje kon zijn. Ach, later zou hij het vast wel weten en hopelijk een goede keuze maken.
|
|
|
|
Post by Christopher on Aug 9, 2014 0:18:26 GMT 1
Dmitriy Kozlov
Dmitriy stormde naar binnen zonder ook maar iemand een blik toe te wenden. Zijn lichtblauwe ogen stonden woest en zijn spieren gespannen. Hij voelde zich nerveus over wat er ging gebeuren, maar het enige waar hij echt aan kon denken was Parker die ze nu voor altijd zouden moeten missen. Het was niet de eerste keer dat er iemand die dicht bij hem stond overleed, en toch zou hij er nooit aan wennen. Er was niks wat de pijn zou verzachten, niks wat het sneller zou laten helen. Het was het soort verlies waarin niemand controle had en de onmacht sloopte hem alsmaar weer. Eergisteren had hij nog met hem gepraat, shit...
Hij ging zitten op één van de stoelen die hij kennelijk tot zijn eigendom had verklaart en ging enigszins onverschillig achterover zitten. Een zucht rolde zijn keel uit. Toen pas nam hij de moeite om eens goed rond te kijken, waarna zijn blik op de nog jonge West viel. Hij staarde de tiener aan op een manier die als verachtend gezien kon worden, hoewel het enige wat er door zijn hoofd schoot het feit was dat er zulke jonge mensen meegesleept werden in dit drama. Hij had zelf al veel te veel gezien in zijn jeugd; geen enkel ander persoon verdiende hetzelfde. Hij wendde zijn doordringende blik niet van de tiener af, alhoewel hij verder zweeg.
|
|
|
|
Post by VladiFerr on Aug 9, 2014 11:49:31 GMT 1
Evanna Castle
Rustig liep ik het gemeentehuis binnen. Doelloos voelde ik me op dit moment. Ik was net burgemeester geworden, net! Nu al vielen er doden. Ergens durfde ik de paar mensen in het gemeente huis niet aan te kijken. Ze hadden mij uitgekozen als hun burgemeester en nu was Parker overleden. Heel goed kende ik de beste man niet, maar ik wist wel dat vele hem wel kenden.
Voorzichtig liep ik naar het opstapje waar ik zometeen een kleine speech zou houden. Ik tikte zachtjes met mijn vingers op mijn jurk en hield daarna de zachte stof vast. Nerveus was ik zeker, maar ik hoopte dat ik mensen hier door heen zou kunnen helpen. Nee, Parker terug brengen kon ik niet, maar ik kon er wel voor zorgen dat ik de weerwolven zou pakken.
|
|
|
|
Post by Mmertens on Aug 10, 2014 10:22:16 GMT 1
Alix Magnus
Parker was dood... Parker was dood...
Alleen dat spookte door mijn hoofd. Niet dat ik hem goed gekend had, maar hoe konden mensen zó wreed zijn? Voelden ze zich niet schuldig? Wie weet wie het volgende slachtoffer was...
"Denk je dat de weerwolven weten dat ze weerwolven zijn?", vroeg Daan, mijn broer.
Ik dacht na. "Geen idee..."
We liepen het gemeentehuis binnen.
Parker was dood... Hij was niet de eerste... Wie weet wie de volgende zijn...
Ik was echt bang, bang dat het iemand van mijn familie zou eijn. Of van mijn vrienden! Monsters... Ik kreeg tranen in mijn ogen.
"Moeder, ik ga naast Dmitriy zitten", zei ik.
Ze knikte.
Ik liep naar hem toe en vroeg: "Mag ik hier komen zitten?"
Geen antwoord, dus ging ik maar zitten.
Plots drong tot me door dat ik moest stemmen op oemand, terwijl ik geen idee had. Wie weet stemde ik op iemand onschuldig... En dan ging die dood. Door mijn fout.
"Verschrikkelijk, hè", fluisterde ik tegen mijn buurman, Dmitriy.
|
|
|
|
Post by Lazulis on Aug 10, 2014 20:23:19 GMT 1
Pipkin
Het nieuws dat Parker vermoord was ging als een razende door het dorp. Ik kreeg het te horen van een lokaal iemand toen ik net de kippen aan het plukken was. Zelf nam ik mijn familie mee naar het gemeentehuis en nam plaats op een van de banken. Als ik weet wie
die arme jongen vermoord heeft, zouden ze te maken krijgen met mijn slagersmes.
Ik had nog een hoop werk te doen.
'Wie o wie zou wat hij van geruchten gehoord heeft, weerwolven zijn,' zei hij tegen zijn vrouw die tranen in haar ogen had. Ze kende de familie van parker, altans kort.
|
|
|
|
Post by Lizor on Aug 16, 2014 9:51:54 GMT 1
|
|
Waarschijnlijk niet maar ik vraag het liever na 
