|
|
Post by Christopher on Jul 29, 2014 16:00:12 GMT 1
[No offense maar ik denk dat 4 dagen echt te weinig is per volle maan, zeker met zo weinig mensen en omdat het niet erg snel gaat.]
|
|
|
|
Post by Mmertens on Jul 29, 2014 16:44:17 GMT 1
Alix Magnus
Geschrokken draaide ik me om. Gelukkig had hij het niet tegen mij, maar tegen Arnaud. Arnaud was echt... stom. En dom. Hij deed altijd alles verkeerd, en dan kreeg ik de schuld... Ik hoopte maar dat hij ontslagen wordt! Woedend pakte hij ook een krat.
"Hallo Alix", grijnsde hij.
"Dag, Arnaud", gromde ik terug.
Hij lachte en we liepen door tot de markt. Daar zette ik het eerste krat neer en keek rond me. We waren niet de eersten, maar zoveel mensen waren er nog niet.
Daar kwam de baas met het kraampje.
"Alix, jij zet het kraampje op, Arnaud, jij verplaatst de andere kratten", zei hij droog.
Hijzelf pakte een stoel en ging zitten. Even keek ik nog naar hem, maar toen ging ik aan de slag.
"Alix, sneller. De mensen komen al en Arnaud kan moeilijk alle kratten alleen verplaatsen, hè meissie!", riep de baas.
"Nee baas. Dat kan hij inderdaad niet. Ik zal doorwerken."
De baas slaakte een tevreden zucht en zakte achterover in zijn stoel.
Snel liep ik terug naar de winkel en ging hem binnen.
|
|
Romy
Young Member
Posts: 4 
|
Post by Romy on Jul 29, 2014 19:42:13 GMT 1
Natalia Debrey
De ochtend begon goed voor Natalia, wat een wonder was. Ze opende haar ogen toen ze de eerste straaltjes zonlicht door de gordijnen heen schenen, en door een paar seconden goed te luisteren, wist ze dat zij de enige was die tot nu toe wakker was, met uitzondering van vader natuurlijk, hij was waarschijnlijk al onderweg naar werk, hij deed alles om zijn kinderen in de ochtend te ontwijken. Na een paar minuten te genieten van de ochtendrust in haar bed, besloot Natalia dat ze klaar was om een nieuwe dag aan te kunnen. Na zichzelf snel te hebben gewassen trok ze haar donkerblauwe jurk aan en liep ze op haar tenen naar de keuken, heel voorzichtig aangezien ze geen behoefte had om de andere vijf familieleden die nog thuis woonden wakker te maken. Ze maakte snel en in stilte een klein ontbijt voor haarzelf klaar, wat ze daarna inpakte en besloot mee te nemen naar de markt. Al was haar vader technisch gezien de groenteboer in Wakkerdam, was zij degene die de taak vaak op zich nam. Op marktdagen zoals vandaag, was haar vader wel vaak aanwezig, maar meestal rond het middaguur was hij er klaar mee en ging hij weer naar huis om zich op te sluiten in zijn kamer. Dan moest Natalia natuurlijk klaar staan om het werk over te nemen, omdat het de grootste inkomensbron was van hun gezin.
Toen ze een half uur later op de markt arriveerde, was haar goede bui natuurlijk al verdwenen. Een idioot die niet goed kon lopen was een paar meter van de markt af tegen haar aangebotst, en toen ze hem aansprak, durfde hij ook nog eens te beweren dat het haar schuld was. Als ze niet bijna te laat was, had ze hem waarschijnlijk haar vuist eens van dichtbij laten zien, maar jammer genoeg moest ze het laten bij een reeks scheldwoorden waarvoor ze op school haar mond met zeep gespoeld had gekregen. Je kon zien aan de manier waarop ze liep dat je uit haar weg moest blijven, en toen ze eindelijk bij de markt arriveerde was haar woede al lichtelijk weggeëbd, heel lichtelijk. Ze zag haar vader al neergeploft op een stoel, en schudde haar hoofd. Dit zou een dag zijn dat hij vroeg naar huis ging. Ze stapelde twee kratten op en droeg ze naar hun kraampje, wat ondertussen al opgezet was.
|
|
|
|
Post by Christopher on Jul 29, 2014 21:15:41 GMT 1
Dmitriy Kozlov
Toen Dmitriy geen antwoord kreeg besloot hij dat hij Parker voor nu maar even met rust zou laten, en liep in plaats daarvan richting de markt. Die werd toch net opgebouwd, dus een perfecte timing om iemand te helpen. Onderweg groette hij enkele mensen. Eenmaal op het plein, viel zijn blik als eerste op Natalie die met kratten aan het slepen was, terwijl haar vader gewoon achterover op zijn stoel zat. Jep, perfecte timing.
"Hulp nodig?" vroeg hij toen hij richting Natalie liep. Zijn lichtblauwe ogen lichtte op terwijl hij haar een brede grijns toe wierp. Hij wist dat de meeste mensen moeilijk nee tegen hem konden zeggen door zijn vrolijkheid, dus dit was dan ook het perfecte 'wapen'.
|
|
|
|
Post by Lizor on Jul 30, 2014 7:57:50 GMT 1
[No offense maar ik denk dat 4 dagen echt te weinig is per volle maan, zeker met zo weinig mensen en omdat het niet erg snel gaat.] Goed punt, zullen we er zeven dagen van maken? |
|
|
|
Post by Lizor on Jul 30, 2014 8:12:08 GMT 1
Nina Aimée Ndiaye Osei
'Goedemorgen Nina, alles goed?' vraagt Pien. Ik knik en glimlach.
'Ja en ik heb heerlijk geslapen, alles goed met jou?' vraag ik.
'Heeft iemand je gezien terwijl je wegsloop?' vraagt ze dan. Ik schud mijn hoofd, waarbij mijn bruine haren alle kanten op vliegen en glimlach tevreden.
'Ze zagen me allemaal gewoon over het hoofd, zoals elke ochtend.'
Ik kijk om me heen. De zon is nog niet doorgedrongen tot in het bos, waardoor we in de donkere schaduw van de meters hoge bomen zitten. De wind blaast door het gebladerte heen en hier en daar ritselen bosdieren in de struiken om ons heen. Het bos is er aan toe zoals elke ochtend, net zoals het dorpje is hier een vaste cyclus gaande.
'De ouderen hebben het weer over de wolven,' zeg ik dan, 'maar ze denken dat ik er niks van begrijp,' brom ik lichtelijk geergerd.
[Sorry voor spelfouten, het moest heel snel getypt worden x]
|
|
|
|
Post by ProudOfUs on Jul 30, 2014 14:59:06 GMT 1
Josef De Bruyne 
|
|
|
|
Post by Chantilly on Jul 30, 2014 17:32:36 GMT 1
Pien
'Goedemorgen Nina, alles goed?' vraag ik. Nina knikt en glimlacht. 'Ja en ik heb heerlijk geslapen, alles goed met jou?' vraagt Nina.
'Ja, ook alles goed. Heeft iemand je gezien terwijl je wegsloop?' vraag ik.
Nina schudt haar hoofd, waarbij haar bruine haren alle kanten op vliegen en glimlacht tevreden.'Ze zagen me gewoon over het hoofd, zoals elke ochtend,'
'Tja, ze verwachten ook niet dat je elke weg sluipt. Ze moesten eens weten,' zeg ik lachend. Ik haal een hand door mijn donkerblonde haar en kijk Nina lachend aan. 'De ouderen hebben het weer over de wolven,' zegt Nina dan, 'maar ze denken dat ik er niks van begrijp,' bromt ze lichtelijk geërgerd.
'Hm-mm,' zeg ik en denk na. 'Wat zeiden ze?'
Ik kijk het bos weer rond en zie een konijntje springen, maar hij verdwijnt.
'Zullen we zo naar het plein gaan? Misschien kunnen we nog iets opvangen van de ouderen,'
|
|
Romy
Young Member
Posts: 4
|
Post by Romy on Jul 30, 2014 17:58:38 GMT 1
[m'n eerdere post klikte ik net perongeluk weg :'c]
Natalia Debrey
Natalia liet de twee opgestapelde kratten voorzichtig op de kraam vallen, waarna ze een luide zucht uitblies. Ze draaide zich om en wilde een nieuw stel gaan halen toen ze de bekende stem van Dmitriy hoorde. Haar ogen knepen zich samen, wantrouwend. Al eerder had ze verhalen gehoord van anderen over het korte lontje van Dmitriy, sommige maakten zelfs het grapje dat die bijna even kort was als die van haarzelf. Toch was een blik richting de opgestapelde kratten in de winkel genoeg om haar wantrouwende blik om te toveren in een vriendelijke glimlach.
"Nou, als je toch niets beters te doen hebt," begon ze, terwijl ze haar hoofd schuinhield. "Ik zou wel wat hulp kunnen gebruiken met het sjouwen van de kratten."
Ze wees naar de stapel in de winkel, zodat Dmitriy wist waar ze het over had. Waarschijnlijk zou hij na één blik op de stapel te werpen er met een excuus weer van door gaan. Dat is wat zij zou doen, tenminste. Ze liep alvast terug naar de winkel en wierp een blik richting haar vader, die met een dromerige, afwezige blik nog steeds op de stoel zat. Ze wilde hem naar huis sturen, maar iets vertelde haar dat naar huis gaan waar al zijn kinderen net wakker werden ook iets was waar hij absoluut geen zin in zou hebben. Een krat met bloemkolen en een krat met wortels waren afgestapeld, en Nat raapte ze op met verassend veel gemak waarna ze de kratten weer richting de kraam bracht, een eenvoudige handeling die ze nog een aantal keer zou moeten herhalen.
|
|
|
|
Post by Christopher on Jul 30, 2014 22:59:21 GMT 1
Dmitriy Kozlov
Zijn brede grijns verdween niet toen Natalie hem enigszins wantrouwend oogde. Hij wist dat sommige mensen hem niet vertrouwde. Was ook niet gek; hij was bijna 2 meter, breed, luid en kon soms erg boos worden. Het merendeel van de mensen vonden hem te intimiderend.
"Je kent me, ik help graag," zei hij met een kort lachje, voordat hij haar volgde richting de stapel met kratten en pakte gemakkelijk een hele stapel op. Een kleine moeite.
Wetend dat Natalie ook niet altijd het meest geduldige persoon op aarde was, hield hij verder maar zijn mond en verdeelde de kratten zo snel mogelijk over de kraam. Hopelijk was het werk niet voor niets en leverde het op z'n minst iets op. Iedereen wist dat hij altijd hielp omdat hij wat te eten wou, dus het kon haast niet anders.
"Is dit alles?" vroeg hij toen hij dacht alle kratten verplaatst te hebben. Hij keek op naar Natalie, opnieuw met een glimlach over zijn gezicht gespreid. Deels leek zijn glimlach een soort masker waarmee hij schooide, maar de manier waarop hij straalde nam dat idee bij de meeste mensen wel weg. Met Natalie was hij daar niet zeker van. Niet dat het hem uitmaakte. Hij was er zeker van dat ze allebei wisten waar ze aan toe waren.
|
|
|
|
Post by Lizor on Jul 31, 2014 9:22:35 GMT 1
|
|
|
|
Post by Lazulis on Jul 31, 2014 20:43:31 GMT 1
Pipkin Yukka
Pipkin was altijd al vroeg op, hij zat in zijn stoel naar het vuur in zijn haard te kijken. Hij zal straks de laatste spullen halen voor het ontbijt, maar hij wist dat zijn vrouw daar altijd voor was.
Hij moest het varken waar hij behoorlijk wat stukken van gesneden had, afmaken voordat het zou rotten. Pipkin stond op en trok zijn werkschoenen aan, trok een schort om zijn stevige middel en liep de werruimte in.
Het varken dat een dag daarvoor gepekeld was, moest nog rondgedeeld worden in het dorp. Hij pakte een groot slagersmes en sneed de stukken bot van het varken door en pakte het vast met grote handen en gooide het in een schone aardenwerken bak.
De restjes werden gekookt om soep ervan te maken.
Dit zou in iedere geval een lange klus worden.
|
|
|
|
Post by xLenox on Aug 2, 2014 14:13:15 GMT 1
Ashlynn Grace van Wessex
Op de puntjes van mijn tenen sloop ik door de grote hal heen. Ik had de rok van mijn donker groene jurk opgetild zodat deze geen geluid zou maken op te tegel van de hal. Langzaam sloop ik dichter naar de grote deur toe, pakte de hengel vast en deed de deur open.
De frisse ochtend lucht sloeg in mijn gezicht nadat ik een maal huize Wessex was uit geslopen en het terrein af was gegaan. Ik haalde diep adem terwijl de wind met mijn haren speelde. Ik liep naar een van de stalken die ook nog tot mijn familie behoorde en haalde daar grote donker bruine hengst uit. Het was het paard van mijn stiefbroer en het beest luisterde over het algemeen vrij goed. Snel zadelde ik hem op, klom ik op zijn rug en begon aan een tocht van nog geen 5 minuten naar het dorp toe.
Ik reed door de straten van Wakkendam en luisterde naar alle geluiden om mij heen. Het leven was vrijwel rustig en dit dorp. Vrijwel.
Voor mij doemde mijn eindbestemming op dus ik hield de pas van de hengst in. Tegen over de bibliotheek was nog een stal waar reizende reizigers hun dier konden laten staan. Ik betaalde de stal knecht waarna ik richting de bibliotheek liep. Snel deed ik deur open en dicht, waardoor er een klein belletje klonk door heel de winkel.
"Evanna!" Riep ik uit, wetend dat ze hier moest zijn. Ik bleef staan waar ik stond, wachtend op een antwoord.
|
|
|
|
Post by Vuraangreg on Aug 2, 2014 15:13:06 GMT 1
West Romach
Toen hij klaar was met het uitvoeren van zijn taken in de voormiddag, besloot West dat het hoog tijd was voor een kleine pauze. Gedurende die pauze jogde hij naar het marktplein – daar was altijd wel wat te doen. Plus, zijn oom had hem niet gezegd of hij nog iets nodig had, dus West kon praktisch gezien alles doen wat hij wilde tijdens zijn pauze.
Hij ging neerzitten op een bankje bij de kerk en keek toe hoe de markt groeide – tenminste, hoe het deel dat hij vanuit zijn positie kon zien groeide. Natalia en Dmitriy sjouwden met kratten naar de kraam, en hoe Alix blijkbaar hetzelfde deed met die Arnaud en… wel, da’s alles wat hij kon zien.
West zou daar zijn blijven zitten als hij zich niet verveelde. De pauze zou pas gedaan zijn over een kwartiertje, en hij wist niet wat hij nu zou doen. Zeker niet werken, daar zou hij wel weer aan beginnen over een kwartiertje. Zijn oom zou hem zeggen dat hij toch iets moest halen, maar dat deed hij ook niet. Omdat hij toch niets beters te doen had, bleef hij toch maar zitten kijken tot de pauze gedaan was.
|
|
|
|
Post by Lizor on Aug 2, 2014 17:48:56 GMT 1
|
|
Waarschijnlijk niet maar ik vraag het liever na 
Jul 30, 2014 14:50:29 GMT 1
Waarschijnlijk niet maar ik vraag het liever na 
Jul 30, 2014 14:50:29 GMT 1
